مفاهیم و مراحل بسیاری مانند کوین ، توکن ، پیش فروش ، غیرمتمرکز سازی و غیره از زمان پیدایش فناوری بلاک چین و ارز دیجیتال عنوان شده‌اند . یکی از مفاهیم و پروسهای که بسیار رایج است و معرفی آن به شرکت‌ها و پروژه ها صورت گرفته است ، عرضه اولیه پول (ICO) و عرضه اولیه سهام (IPO) می باشد .
اینروزها نام ICO و IPO زیاد به گوشمان خورده است . با اینکه این نام‌ها شبیه هم می باشند و تعداد زیادی از افراد بر این باورند که این دو دارای هدف‌های یکسان هستند ، با این وجود تفاوت های زیادی میان آنها وجود دارد .
عرضه اولیه پول (ICO) پروسهای است که ارائه ارز دیجیتال سبب به وجود آمدن آن شده است . این پروسه ، شیوه‌ی سرمایه گذاری جمعی برای شرکت‌های استارت‌آپی به حساب می آید که در برگیرنده‌ی ایجاد و فروش توکن برای فراهم کردن سرمایه جهت شروع و توسعه پروژه می باشد . ICO ها مرتبط به تکنولوژی بلاک چین می باشند .
عرضه اولیه سهام (IPO) پروسهای سازمان یافته به شمار می رود که اداره‌ی آن از سوی شرکت‌های خصوصی صورت می گیرد تا امکان گسترش داشته باشند و مبادله آنها به طور عمومی انجام شوند . این پروسه در برگیرنده‌ی انجام کارهای رسمی طی فرآیند است . (IPO) نشان دهنده‌ی فروش عمومی سهام شرکت به منظور گرد آوری سرمایه جهت توسعه است .
تفاوت های عمده ICO و IPO
ICO و IPO دارای تفاوت‌های بسیاری هستند . در ادامه‌ی این مطلب مهم‌ترین تفاوت‌های این مفاهیم را مورد بررسی قرار می دهیم .
استراتژی
روش اصلی (ICO) ، بالا بردن سرمایه به منظور انجام پروژه و ورود به بازار می باشد . (ICO) اغلب از سوی شرکت‌های استارت‌آپ صورت می گیرد . این در حالیست که (IPO) اغلب زمانی که شرکت از لحاظ اقتصادی به ثبات دست پیدا کرده است و علاقه دارد به گسترش و توسعه عمومی بپردازد، صورت می‌گیرد . سرمایه افزایش یافته (IPO) جهت گسترش پروژه‌های آتی شرکت استفاده می شود .
اسناد
زمانی که یک شرکت تصمیم به ثبت (IPO) داشته باشد ، می بایست اسناد قانونی به نام سند چشم انداز به وجود آورد . این سند یک اعلامیه قانونی به حساب می آید که می بایست در برگیرنده‌ی اطلاعات کلیدی در خصوص شرکت و (IPO) باشد و براساس استانداردهای شفاف سازی صورت گیرد . از سوی دیگر ICO به هیچگونه سند قانونی محدود نمی باشد . ICO سندی به صورت وایت پیپر دارد که در این سند همه‌ی مطالب در خصوص پروژه و هدف های آن شرح داده خواهد شد . اما شایان ذکر است که ICO ها وظیفه ندارد وایت پیپر ایجاد کند . این در حالیست که IPO ها برای داشتن عملکرد موفق می بایست سند چشم انداز داشته باشند .
اعتبار
شرکت‌ها جهت لیست نمودن سهام خود از طریق IPO می بایست از یکسری پیش نیازها پیروی کنند . این پیش نیازها در برگیرنده‌ی سابقه درآمدها می باشد و می بایست از سوی یک شرکت حسابرسی حرفه‌ای مورد تایید واقع شود . در فرآیند ICO ، شرکت‌ها وظیفه ندارند که سابقه ها را در چارچوب قانونی ارائه یا ثبت کنند . بیشتر ICO ها فقط وایت پیپر دارند که آن ضرورتی ندارد .
مدت زمان
پروسه‌ی IPO یک پروسه‌ی طولانی می باشد که به خاطر داشتن پیش نیازهای قانونی ممکن است تا ۶ ماه طول زمان ببرد . ولی پروسه‌ی ICO خیلی کوتاهتر می باشد . مدت زمان ICO بسته به ماهیت پروژه است . زمانی که شرکت ، وایت پیپر و قرارداد هوشمند را به وجود می آورد ، امکان شروع فروش جمعی را دارد . مدت زمان این فروش وابسته به پروژه و حداکثر سقف پولی مشخص شده آن است و اغلب تا یک ماه طول میکشد .
گروه‌های هدف (تارگت)
پروسه‌های IPO در محدوده‌ی سرمایه گذارهای سازمانی همچون بانک ها می باشد . قسمت کوچکی از کل پروسه در اختیا‌ر سرمایه گذارهای خرد است . از سوی دیگر ، ICO ها در دسترس عموم قرار دارند . چیزی که فقط به آن نیاز است ، دارا بودن ارز بیت کوین یا اتریوم می باشد که تبدیل به توکن‌های ICO خواهید نمود .
با وجود اینکه اینگونه به نظر می‌رسد که فرآیندهای ICO و IPO شبیه به هم هستند ، اما حقیقت این نیست و این دو به طور کامل با هم تفاوت دارند . اگرچه هر دوی این فرآیندها می تواند موجبات موفقیت شرکت‌ها را فراهم آورد .
منبع : hackrmoon
