اکثر افراد برای یک بار هم که شده در زندگی به گرفتن وام یا قرض گرفتن پول برای سرمایه‌گذاری یا هزینه‌های جاری زندگی فکر کرده‌اند. همیشه یکی از اولین نکات در مورد این وام، آگاهی از نرخ بهره است. یا برخی به محض دریافت وام از سود آن سوال می‌کنند؟ در این مقاله سعی می‌کنیم به بررسی Interest rates و نحوه عملکرد آن‌ها بپردازیم. اگر به این مفاهیم علاقمندید با ما همراه باشید.
نرخ بهره چیست؟
وام گرفتن به معنی دریافت پول از شخص یا نهاد دیگری به هیچ عنوان رایگان نیست. اگر آلیس بخواهد ۱۰ هزار دلار از باب وام بگیرد، باب به یک انگیزه مالی نیاز دارد تا این مقدار را به او قرض دهد. این انگیزه اقتصادی به شکل بهره نمایان می‌شود. بهره نوعی هزینه‌ای است که به مبلغی که آلیس وام گرفته است، اضافه می‌شود.
نرخ‌های بهره بر اقتصاد کلان تأثیر می‌گذارد، زیرا افزایش یا کاهش آن‌ها بر رفتار مردم تاثیر می‌گذارد.
به طور کلی:
نرخ بهره بالاتر، ذخیره پول را جذاب می‌کند. زیرا اگر دارایی خود را در بانک سپرده‌گذاری کنید، سود بیشتری دریافت خواهید کرد. در طرف مقابل، وام گرفتن از بانک جذابیت کم‌تری دارد زیرا باید بیشتر از آن‌چه وام گرفته‌اید را به بانک بپردازید.
کاهش Interest rates باعث می‌شود که وام بگیرید و پول بیشتری خرج کنید. علاوه بر این، نیازی به پرداخت مبالغ هنگفت اضافی بر وامی که گرفته‌اید نیست.
چرا Interest rates وجود دارد؟
نرخ بهره، پولی است که وام گیرنده به وام دهنده پرداخت می‌کند.
به طور مثال اگر آلیس از باب وام بگیرد، باب ممکن است بگوید: «می‌توانید این ۱۰ هزار دلار را داشته باشید، اما برگشت آن ۵ درصد سود دارد.» این بدان معناست که آلیس باید ۱۰,۰۰۰ دلار اصلی (سرمایه اصلی) به علاوه ۵ درصد از این مبلغ را تا پایان دوره بازپرداخت کند. بنابراین کل بازپرداخت او به باب ۱۰,۵۰۰ دلار است.
بنابراین نرخ بهره، درصدی از بدهی در هر دوره زمانی است. اگر Interest rates سالی ۵ درصد باشد، آلیس در سال اول ۱۰,۵۰۰ دلار بدهکار است. از آن‌جا به بعد در انتهای هر سال، بخشی از وام را که در ۱۲ ماه گذشته پرداخت شده را از اصل وام کم کرده و مجددا ۵ درصد مقدار باقی مانده را به عنوان سود سال جاری محاسبه خواهیم کرد.
اهمیت نرخ بهره
در حقیقت نرخ بهره نکته بسیار مهمی است که چه برای وام گیرنده و چه برای وام دهنده اهمیت دارد. حتی اگر به نحوی راهی برای پرداخت همه چیز با استفاده از دوج کوین (Dogecoin) وجود داشته باشد، باز هم تأثیرات آن را به‌دلیل اهمیت‌اش در اقتصاد احساس خواهید کرد.
یک بانک تجاری را فرض کنید. کل مدل تجاری آن‌ها حول وام دادن و پس گرفتن آن می‌چرخد. وقتی پول واریز می‌کنید، به‌عنوان وام‌دهنده عمل می‌کنید. شما از بانک سود دریافت می‌کنید زیرا وجوه شما را به افراد دیگر قرض می‌دهند. در مقابل، وقتی وام می‌گیرید، بهره را به بانک می‌پردازید.
بانک‌های تجاری در مورد تعیین نرخ بهره انعطاف پذیری چندانی ندارند. این به نهادهایی به نام بانک‌های مرکزی بستگی دارد. مثلا فدرال رزرو ایالات متحده، بانک خلق چین یا بانک انگلستان. وظیفه آن‌ها این است که با اقتصاد دست و پنجه نرم کنند تا آن را سالم نگه دارند. یکی از وظایفی که در این راستا انجام می‌دهند افزایش یا کاهش نرخ بهره است.
در مورد آن فکر کنید: اگر نرخ بهره بالا باشد، برای وام دادن پول خود سود بیشتری دریافت خواهید کرد. از طرف دیگر، وام گرفتن برای شما گران‌تر خواهد بود، زیرا بدهی بیشتری دارید. برعکس، وام دادن در شرایطی که Interest rates پایین است، چندان سودآور نیست، اما وام گرفتن جذاب است.
در واقع ، این اقدامات رفتار مصرف‌کنندگان را کنترل می‌کند. کاهش نرخ بهره به طور کلی برای تحریک خرج کردن پول توسط مردم انجام می‌شود.
کاهش نرخ بهره ممکن است یک حرکت کوتاه مدت خوب برای جوان‌سازی اقتصاد باشد، اما باعث تورم نیز می‌شود. پول بیشتری در دسترس است، اما میزان منابع برای تولید کالا ثابت است. به‌عبارت دیگر، تقاضا برای کالا افزایش می‌یابد، اما عرضه افزایش نمی‌یابد. به‌طور طبیعی، قیمت‌ها تا رسیدن به تعادل شروع به افزایش می‌کنند.
در آن زمان، بالا بردن Interest rates می‌تواند به‌عنوان یک اقدام متقابل عمل کند. اینکار مقدار نقدینگی در گردش را کاهش می‌دهد، زیرا همه شروع به بازپرداخت بدهی‌های خود می‌کنند. از آن‌جا که بانک‌ها در این مرحله نرخ‌های سخاوتمندانه‌ای ارائه می‌دهند، افراد در عوض پول خود را برای کسب سود در بانک‌ها پس‌انداز می‌کنند. در نتیجه پول نقد از بازار جمع شده و با تقاضای کمتر برای کالاها، تورم کاهش می‌یابد. اما رشد اقتصادی نیز کند می‌شود.
Interest rates منفی چیست؟
اقتصاددانان و صاحب‌نظران بعضا از نرخ بهره منفی صحبت می‌کنند. همان‌طور که می‌توانید تصور کنید، این نرخ‌های زیر صفر است که شما را ملزم به پرداخت هزینه برای وام‌دادن و یا حتی ذخیره آن در بانک می‌کند. متعاقبا وام دادن به بانک‌ها هزینه‌بر می‌شود. در واقع، حتی ذخیره پول به زیان مردم است.
این ممکن است یک مفهوم دیوانه‌وار به نظر برسد. به هر حال، وام‌دهنده کسی است که خطر عدم بازپرداخت وام توسط وام‌گیرنده را بر عهده می‌گیرد. چرا باید در ازای این کار پول بپردازد؟
شاید به همین دلیل است که نرخ بهره منفی آخرین راه‌حل برای رفع مشکلات اقتصادی است. این ایده از این ترس ناشی می‌شود که افراد ترجیح می‌دهند پول خود را در دوران رکود اقتصادی نگه دارند و ترجیح می‌دهند منتظر بمانند تا شرایط اقتصادی بهبود یابد.
وقتی نرخ‌های بهره منفی هستند، این رفتار منطقی نیست. به نظر می‌رسد وام گرفتن و هزینه کردن معقول‌ترین کار است. به همین دلیل است که نرخ بهره منفی در شرایط فوق‌العاده خاص اقتصادی به‌عنوان معیاری معتبر در نظر گرفته می‌شود.
