در حالی که تغییرات عجیب و غریب زیادی وجود دارد ، در نهایت فقط چهار روش اساسی برای ترید در بازار گزینه ها وجود دارد. شما می توانید گزینه های تماس ، یا گزینه های قرارداد را بخرید یا بفروشید. صرف نظر از اینکه کدام طرف ترید را انجام می دهید ، در حال شرط بندی در جهت قیمت دارایی اصلی هستید. اما خریدار و فروشنده گزینه ها به روش های بسیار متفاوتی به دنبال سودآوری هستند.
نکات کلیدی
- چهار معامله گزینه اصلی وجود دارد: خرید گزینه تماس ، فروش گزینه تماس ، خرید گزینه put و فروش گزینه put.
- با گزینه های تماس ، خریدار شرط می بندد که قیمت بازار یک دارایی اساسی از یک قیمت از پیش تعیین شده ، به نام قیمت اعتصاب فراتر رود ، در حالی که فروشنده شرط می بندد که چنین نخواهد شد.
- گزینه های خرید شرط می بندد که قیمت بازار یک دارایی اساسی به زیر قیمت اعتصاب سقوط خواهد کرد ، در حالی که فروشنده شرط می بندد که چنین نخواهد شد.
گزینه های تماس تجاری
یک گزینه تماس به خریدار یا دارنده این حق را می دهد که دارایی اساسی – مانند قرارداد آتی سهام ، ارز یا کالا – را با قیمتی از پیش تعیین شده قبل از انقضا اختیار خرید کند. همانطور که از نام “گزینه” پیداست ، دارنده حق خرید دارایی را با قیمت توافق شده دارد – به نام قیمت اعتصاب – اما این تعهد نیست.
هر گزینه اساساً یک قرارداد یا شرط بندی بین دو طرف است. در مورد گزینه های تماس ، خریدار شرط می بندد که قیمت دارایی اساسی در بازار آزاد بالاتر از قیمت اعتصاب باشد – و قبل از انقضا گزینه ، از قیمت اعتصاب فراتر خواهد رفت. در این صورت ، خریدار اختیار می تواند آن دارایی را از فروشنده اختیار با قیمت اعتصاب خریداری کند و سپس آن را برای سود فروخت.
خریدار یک گزینه مکالمه برای حق انجام معامله باید هزینه اولیه را پرداخت کند. هزینه ای که حق بیمه نامیده می شود ، در همان ابتدا به فروشنده پرداخت می شود که شرط می بندد قیمت بازار دارایی بالاتر از قیمت تعیین شده در گزینه نباشد. در بیشتر گزینه های اساسی، این حق بیمه سودی است که فروشنده به دنبال آن است. این نیز در معرض خطر یا حداکثر ضرر خریدار گزینه است. حق بیمه براساس درصدی از اندازه تجارت احتمالی تعیین می شود.
گزینه های قراردادن تجارت
از طرف دیگر ، یک گزینه خرید به خریدار این حق را می دهد که یک دارایی اساسی را با قیمت مشخص در تاریخ مشخص یا قبل از آن بفروشد. در این حالت ، خریدار گزینه put اساساً دارایی اساسی را کوتاه می کند و شرط می بندد که قیمت بازار آن به زیر قیمت اعتصاب در گزینه سقوط کند. در این صورت ، آنها می توانند این دارایی را با قیمت پایین تر در بازار خریداری کنند و سپس آن را به فروشنده گزینه که ملزم به خرید آن است با قیمت معامله بالاتر و توافق شده بفروشند.
باز هم ، فروشنده فروش ، طرف دیگر تجارت را در پیش می گیرد و شرط می بندد که قیمت بازار زیر قیمت تعیین شده در گزینه نخواهد بود. برای انجام این شرط ، فروشنده فروش حق بیمه از خریدار اختیار دریافت می کند.
برخی از شرایط تجارت
در هنگام اجرای این چهار معامله اساسی شرایط مختلفی وجود دارد که باید بدانید. عبارت “خرید برای باز کردن” به معامله گرانی اطلاق می شود که یا گزینه خرید یا فروش را خریداری می کنند ، در حالی که “فروش برای باز کردن” به معامله گر ، یا فروش ،اختیار خرید یا فروش است. “فروش برای بستن” زمانی است که دارنده اختیار ، خریدار اصلی اختیار ، یا تماس را خاتمه می دهد یا قرار می دهد. “خرید برای بستن” به این معنی است که گزینه نویس در حال بستن گزینه قرار دادن یا فراخوانی است که آنها فروخته اند.
